მე ვსუნთქავ ... მე ცოცხალი ვარ
როგორც ყველა სხვა ... თუმცა განწირული არსებობისათვის
დაახლოებით [მაქსიმუმ] 94 წელი მაქვს [ან სულაც უფრო ბევრად ცოტა]
სანამ გადავალ მარადისობაში ... და ამ პერიოდს გავიხსენებ როგორც პატარა თავგადასავალს ბევრი სინანულით ....
და იმის მაგივრად რომ ჩვენ უგნურნი სიამოვნებას ვიღებდეთ ამ არსებობისგან ... ვიტანჯებით ,ვიცავთ ეთიკის უაზრო წესებს .. ვეყრდნობით ჩაჟანგებულ სტერეოტიპებს ..
ვუფრთხილდებით სახელს , ვფიქრობთ სხვების შეხედულებებზე ... ვიქმნით ”ძალით” პრობლემებს .. ვცდილობთ მოგებას ყველაფერში , ”საჭიროს ”_ ვუძვრებით ... ”ვისაც ჩვენ ვჭირდებით ”_ გვკიდია ..
ფულის გამო ვყიდით ისედაც გადახრწნილ სულს ....
ვემორჩილებით ძლიერს _ ვჩაგრავთ სუსტებს , ყველაფერში ეკონომიას ვაკეთებთ ,
ვინანიებთ ცოდვებს და იგივეს ვაკეთებთ
სამყაროს დაბადების დღიდან ეს ყველაფერი მეორდება[და ვინ იცის რამდენი ხანი გასტანს] უკან გადახვეული ფილმივით ვართ ... ღმერთს როგორ ვღლით
მზეს მობეზრდა ჩვენი გათბობა , დედამიწას თავბრუესხმის [გულიც აერევა მალე]
და ბოლოს
- გამარჯობა , მე ადამიანი ვარ მინდა არ მინდა ეს ჩემი ხვედრია
აჩრდილი[სმაგვარი] :- ჰოდა სანამ დრო გაქ "Raise your ass" და გაარემონტე შენი მიკროსამყარო , გაექეცი ბანალიზმს , ტყუილს , ნეტარად იცხვორე ... სანამ დრო გაქ ... თორე მერე [მე გავიცინებ :დ] იქ იმეორე ეგ ფრაზა ”მინდა არ მინდა ეს ჩემი ხვედრია”
ჰაჰ მომეწონა :) საყვარელი პოსტია :) მრავლისმეტყველი
ReplyDelete