Monday, September 17, 2012

აჰასფერის დაგვიანებული მონანიება

ბარიუმის პეროქსიდი და თუთიის მტვერი.
მიზეზით/უმიზეზოდ , მთავარია უარყოფითად ხარ.
არარეალურიც ხომ ამ პლანეტაზე ხდება ?! 
ამ რაციონალურად მოწყობილ სამყაროში.
ეს არის ისეთი მსოფლიო , სადაც არსებობს სიტყვები : "სესხი" , "ბენზინი" , ''კოაბიტაცია". 
სადაც ცხოვრობენ დემოკრატები და ჰომოფობები

გეოგრაფიაში სმოგზე გაკვეთილებს ბოლომდეც ნუ ერწმუნებით.
დიდ ქალაქებში პრობლემების რიცხვი სტატისტიკურად მეტია და სწორედ ეს აისახება სმოგზეც.
ოღონდ აბსტრაქტულად.
ყველაფერ ნამდვილს უყვარს აბსტრაქტულად მოვლინება.
ზაფხულები მიდიან და ტოვებენ მოგონებებს. ჩემ შემთხვევაში ,გასული ზაფხულები პირიქით რაც მაქვს იმასაც მართმევენ.
ფეროტიპივით ხუნდებიან ახლანდელ დროში.

მსოფლიოს შეცვლის გულწრფელი სურვილი მხოლოდ ღარიბთა კლასიდან მოდის.
ერთი მთლიანობის დასაკუთრება კი იმედენად პრიმიტიულია " გავლენიან ნაბიჭვართა" მეტი ვერავინ მოიფიქრებდა.
აცადეთ ამ ხალხს ბოროტების სრულფასოვნად ჩადენა. 
იფიქრე ჯანსაღად, არასტაბილურ კლიმატში.
გაიარე ბერმუნდის სამკუთხედი.
ბუკინგების სასახლის წინ აგინე დედოფალს.
უბრალოდ აიღე შენი იოგები და დაარღვიე სოციალური სიჩუმე.
ფროიდს ლიბიდოსთვის მადლობა გადაუხადე )) 
დედამიწა პედოფილი აღმოჩნდა და ახლა ბავშვს ელოდება ასტეროიდისგან.!! 
ჩემი ფერადი ჩრდილით გამოვასწორებდი სიტუაციას ,თუმცა მოტივაცია და მელანქოლია მხევს გროტესქკულად უკან.
.ვუყურებ ღმერთს რომელიც კაკლის მაგიდასთან ზის და რაღაცას ინიშნავს ბლოკნოტში. 
რაღაც მძიმეს ვუსმენდი როცა ჩემთავს დავუბრუნდი და გავაცნობიერე რომ უნარშეზღუდულ ბავშვთა თავშესაფარში ვიყავი .
ოთახის შუაში ვაშლის ხე იყო დახატული.
23 მწვანე ვაშლი ეხატა.
არა ზუსტად ვიცი 23 იყო.
დავითვალე , ყურადღების გადატანა მინდოდა რამეზე რომ თავი დამნაშავედ არ მეგრძნო.
იმ წამს მე ვგრძნობდი ვალდებულებას ვენაში შპრიცგაყრილებზე , მკვლელებზე , "გავლენიან ნაბიჭვრებზე" . ზოგადად ათმცნებადარღვეულებზე.
ვაშლის ტოტზე ჩიტიც იჯდა მგონი. 
ყურსასმენები მეკეთა.
უემოციო მზერით ვათვალიერებდი იმ კედელს , როცა ვიღაც ბავშვი მოვიდა და ფურცელი გამომიწოდა (აი ფილმებში რომ ჩერდება კადრი ერთ მომენტზე) 
ფურცელს რომ დავხედე , პირველი რაც გავიფიქრე იყო " ფანქრების ფუნქცია თუ აუხსნეს ამასთქო". მერე გამახსენდა დალი რომლის ნამუშევრებას ახლაც ვერ სწვდებიან და ის ფაქტიც რომ ეს ბავში აქ ამ სიტუაციაში შემხვდა. რაც შემეძლო დადებითი შეხედულება გამოვხატე სურათზე, რომელზეც უკვე რა ეხატა მნიშვნელობა არქონდა.
ჩვენ ისტორიის არასასურველი შვილები ვართ.
ჩვენ ტოქსიკური ნარჩენები ვართ.
არაფერი იყო.არაფარი იქნება.
თუ ნიტროგლიცერინში ნახერხს ან ნატრიუმის ნიტრატს გაურევ დინამიტს მიიღებ.

No comments:

Post a Comment